Doğru yargı mümkün değilse, her yargı bir ön yargıdır. Bu yüzden, çok iyi bildiğimizi düşündüğümüz şeyleri, pek de iyi bilmediğimiz şeylerden, pek de iyi bilmediğimiz şeyleri ise hiç bilmediğimiz şeylerden türetiriz.
—
İnsan, dış dünyayı zihnine ancak belli işaretler, yorumlar ve okumalar aracılığıyla atabiliyor. Bu zihinsel faaliyette her şey bir işaretler sistemi, dış dünya zihinde yalnızca bir temsil. Oysa gerçek yerine temsilin olduğu her yerde kriz var. Zihnimiz bir kriz yönetim merkezi ve bu krizi yönetmeye çalışırken bulduğu her çare bir "yanlış okuma". Yanlış Okumalar, her okumanın bir indirgeme, çarpıtma, şaşırma, isabetsiz algılama olduğunu baştan kabul ediyor fakat yine de olabilecek en isabetli okumaların peşine düşmek istiyor. Ödevi imkansız, bunu da ihbar ediyor; yine de hiç değilse deniyor: "Hep denedin, hep yenildin, olsun. Yine dene, yine yenil, daha iyi yenil..."